Yılın
son haftası başladı. Olleey - hediyeler, kutlamalar, parıltılı şeyler
her yerde çok güzel bence. Yılın son haftasının ilk gününün Pazartesi
olduğunu tahmin etmek için Ay'a adam yolluyor olmaya gerek yok. O zaman
Pazaretsi sendromu olanlar için neeeeee kadaaaar zerrreeee kadaaaar
üzülmediğimi söyleyebilirim.
Arkadaşım
depresyona girersin onu anlarım, sevgilinden yarılırsın işinden
ayrılırsın sendrom yaşarsın, doğum yaparsın bir kayıp yaşarsın anlarım
hayatta ciddi (iyi veya kötü) bir travma geçirir sendrom yaşarsın ay çok
normal. Fakat sen neden her hafta periyodik olarak yaşanacak bir şey
için sendrom yaşıyorsun ki. Yani kendini zorunlu olarak depresif
hissetmeye, bile bike ekstra stres yükü taşımaya neden bu kadar
gönüllüsün?
Hiç
çekemem. Mesela bugün benim için kol, sırt, göğüs günü. Akşam gym'de
yapacağım şeyler belli. Biraz hasta gibiyim, bi de sauna yaparım bolll
mentollü bitti gitti. Şimdi ben yeni programımın ikinci gününü
çalışacağım saunaya gireceğim bir günde neden sendroma gireyim ki.
Benim
için hafta içi ile haftasonu arasında psikolojik olarak bir fark yok
her gün aşağı yukarı en azından bir iki saatliğine gittiğim yer aynı.
Hayatım stabil. Kendimi haftasonu deli Dumrul gibi sokaklara salıp hafta
içi ofis ve televizyon karşısındaki kanepeye mahkum etmiyorum. Her gün
bir aksiyon her gün bir hareketim var. Dans ediyorum, yogamı yapıyorum,
ağırlığımı kaldırıyorum, koşuyorum, kürek çekiyorum ne bileyim yüzüyorum
her gün başka bir şekilde hem vücudumu hem ruhumu canlı tutuyorum. E
tabi akşam hangi diziyi seyredeyim derken sen de daraldın haklısın. Kalk
gym'e git bence. Hatta ara şimdi bir tanesini de üye ol kıyamet kadar
gym her yer. Hem bir sürü şekil insan oluyo oralarda onlara da bakar
bakar eğlenirsin.
Sevgiyle
Al sana benden yenı yıl hediyesi. Bir Pazartesi de sendrom yaşamadan geçir bak bakalım nasılmış.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder