Delire delire Bambi olmayı öğrendim :D

Baammmmbiiiiiii Bambi oldummm beeeennnn!!!! Beni bu işe SquatDelisi bulaştırdı. Kendisi bir Speedy Gonzales, benim de zaten dürtülmem gerekiyordu. Sonuç, koşu takvimi ile sonuçlandı. Runtalya'yı ben kaçırdım ruhum koştu tabi ama ben de fiziki koşu sezonumu dün sabah 10:15 itibari ile açtım :)

Ben (temsili)

Hava yağmurlu Pazar sabahının körü, 7'de alarmla uyandım, çünkü Deli olmak bunu gerektirir. Outdoor koşu ayakkabılarımı, çorabımı taytımı çift kat üstümü giydim, kapüşonlu ince outdoor spor ceketimi de geçirdim, istikamet Belgrad Ormanı. Parkurumuz Falih Rıfkı Atay mesire alanı. Zemin çamurlu, hava buzzzz, çamur, benim alışık olduğumdan çok. Yaşanam terslik; iilk 1,5 dakika Polar sensörümle saatim eşleşemedi, çözüm üşenmedim o kadar kıyafetin altından sensörü gene çıkartıp taktım.

Nabzım bir ara 180 küsurlarda seyretti bu benim maksiumum değerlerimmiş, Gym Cadısı vücut güzeli Sevgili Hocam hesapladı söyledi. Bir hafta boyunca eksik idman ve aldığım bir poşet ilaç antibiyotik bilmem ne olmasa madalyaya oynardım. 19 Ekim'de gene yapacağım o 4k madalyalarından biri benim olacak!

İlk çıkış gayet hoştu, keza düz çıkış, şeker bir parkur sadece biraz çamur. Dedim güzel hallederiz. Her halükarda hallederim evelallah bir süper kahraman sanıyorum kendimi. Velhasıl kelam 2km'nin sonunda kazın ayağının şeklini çoook temiz öğrendim ben. Odunların üzerinden atlayıp o çamurlu dik yokuşu yürüyerek tırmanırken dedim ki ulan ulaaaannnn ullaaaaaaayyyynnnnnn!!!! Çamur var yol dik, ben minik bir keçi gibi tırmanıyorum bir kaç kişiyi de geçtim iyi hoş, sonra efendim ağaç kökleri falan hadi gördüklerinle baş ediyorsun. Bir de görmediklerin var. O hain yapraklar zaten kendileri kayganlar bir de bubi tuzağı gibi altalrında ne olduğu belirsiz. Bazı noktalarda tek şansın o yapraklara basmak basacak başka bir şey yok çünkü. Ee satarım anasını diyip kaptırdım ben de, yalnız dengeyi bozup finish'i çmaur güreşçisi olarak geçmmek için nasıl kastıysam hamstringlerimde bir sızı ofis sandalyemden bu yazıyı yazmaktayım :) pişman mıyım hayır gene olsa yapar mıyım? 19 Ekim'de aynı parkurda aynı mesafeyi madalya için koşacağım innnşallaaahh :)

Ayakkabımda hala Avrasya Maratonu Sensörü olmasa iyiydi :)

Senelerdir benimle bir çok değişik ülkede koşan canım New Balance'larım parçalandı kim verecek hesabını kim kim kimmm :) 

Her yarış sonrası verilen Apaçi pozumdur seviniz sevdiriniz :) 

 

Orman sonrası Gym'e gidilip çekilen poz, hatıra madalyam, numaram, bayıldığım tshirtüm, ve takdir edersiniz o yağmurda ormanda giyecek en mantıklı şey olan Hunter'larım :p

Kendini aşmak, neler yapabileceğine şaşrımak, oha ben neymişim be yaaa demek için bence herkesin yapması gereken bir şey bu :) Bu linkten bilgi kayıt resim herşey herşeye ulaşırsın. Çok eğlendim ve çok mutlu oldum. Enerjiyi nasıl ürettiysem üstüne gym'e gidip kuvvet bile çalıştım. Günün kalanı ise Denizanası taklidi yaparak geçti. Kanepeye uzandım ve kaldım ara ara uyudum ara ara maç seyrettim.

4k demişler o parkura ayol neresi 4k bildiğin 6,5'tu o. Ben vücudumu tanırım kaç km koştuğumda ne tepki verir artık biliyorum, 4k'yı normalde ısınma için koşarım ama treadmill'de. Araziye çıkınca iş değişti sanırım. O son 1 km'de allah allah diyodum 1km bitmiş olmalıydı. Bir de kaptırıp inemiyosun işte yokuşları düz yol koşusu gibi kayıyo yerler hem de nasıl vııjjjttt kayıyo. Oooops çamur oldun al sana komedi. Bir de bazı yerlerde patika dar, tek sıra halinde Şirinler gibi koşuyosun. E geçmek istiyosun geçemiyosun. Bağırıyosun Sağ Sol neresinden geçeceksen önündekinin. E o da tutmuyo her zaman, benim gibi iPod kulağında koşanlar için duyur bakalım sesini. Adam o esnada Mahmut Tunceri vermiş son ses dinliyo gelmiş gaza bir halay havasında bammmbi bammbi sekiyo. Geç bakalım.

Nasıl geçiceeeeemmm öndekiniiii

Haftasonu idmanlarına devammmmmmm, 27 Nisan GlobaRun'dayız, çünkü psikopat bir deli olmak bunu gerektirir.

Sevgiyle