Oo beyyybiii. Bağımlılık konusunda tam bir dünya markası olmuşuz. Haberin var mı????
Cumartesi sabah uyandığımda telefonumun şarjı sizlere ömür, ardından kavurduğum tereyağlı irmik helvası pek lezizdi. Allah kabul etsindi. Şarj aletim yoktu e ben ne yapacaktım? Zorunlu bir dijital detoks yaşadım yaklaşık 12 saat sürdü.
Arama sorma kısmı çok beni endişlendirmedi açıkçası. en çok araşmak istediğim kişi yanımda, haber vermek istediğim kişi ve kişilere haber verildi (şarjım yok bu bana ulaşabileceğin numara benim şahsi 911'im) sonra eee sonrası yok.
SimCity yok, Instagram yok Candy Crush yok Twitter Facebook yok.Tembeellll bir Cumartesi var. Dinlenmem gerek vücudum artık çöktü çökecek. Uyu uyan tadını çıkart süper, yalnız bir sorun var uyku seansları arası bağımlı olmuşum onu anladım. Parmaklarım şeker patlatmak istiyor, şehir kurmak istiyor. Beynim o renkli aldatmacalı şeylere feci kanmış bir aksiyon arıyor. Ben de elime hemen yanımda duran başka telefonu aldım, öylesine facebook'ta gezinmeye başladım. Hiç bir fark yoktu. O almam gereken dedikodu hammaddesini ben tanımadığım insanların hayatlarını gözetleyerek de aldım. Sadece başkalarının hayatlarını dikizlemekmiş meğerse derdim senelerdir ben bunu bilemedim. O tatmini başka yerden de elede ettim. O an anladım zaten uu beybiii dedim kendime fena çok fena.
Ben de oyunlar yükledim deli gibi, kendi telefonum da diil. Ortalıkta kitap da yok oyuna çiftliğe sardım. Dijital bağımlı olduğumu fark edip eroinman gibi bağımlılığımı derinleşitrdim aferin bana. Üzerinde çalışmam gerek benim bunun.
Spor yaparken devamlı fotğraf çekip oraya buraya koymamız, her konu hakkında her yere bir şeyler yazmamız, Kim nerde ne yapıyor diye hastalık derecesinde bazılarını stalklamamız, fitness hedeflerimizi, yağ oranımızı, kan basıncımızı telefondan ölçebilmemiz ben bir keresinde telefonda O2 satürasyonumu ve nabzımı ölçüp doktora söylemiştim yaaa piiiuuuw) boş kaldığımız anda boyun omurlarımız eğip bir elimizle aleti tutup diğer ile parmaklarımzla bir şeyler aramamız yapmamız.
Bağımlılık çok fena bi şey.
Bir sürü manyak türedi ya detox yapıyorum günde 3 tane smoothie içip öyle takılıyorum falan diyorlar. Önce kafa detoxu yapmamız gerek ya. Önce şu dijiyal kölelikten kurtulmamız gerek. Yoksa o smoothie tarifi için gene telefona yapışıp Arifin Manchester'a attığı golden çıkar afiyetle internette kaybolmaya devam ederiz.
Karşımdaki ben bir şey anlatırken çiftlikte tavuk besliyo, twitterda geziyor, insatgramda onun bunun alakasız resimlerini beğeniyorsa kesiyorum konuşmayı anlatmıyorum artık. Fark edene kadar. elime telefon da almıyorum, etrafı izliyorum. Ben kednimi kurtarıcam bu bataktan karar verdim ben çıkıcam burdan. Madem kendimi o kadar paralıyorum sağlıklı olayım iyi olayım fit olayım diye önce kafam fit olsun benim. Değil mi ya? Halterimi kaldırırken benim derdim dur ya bi foto çekip basiim olmasın, kafamı üstünde dururken bi yandan aynadan fotoğraf çekmeye savaşmiim. Yazmiim ben oraya 30 k koştum sabah diye ne olacak ben biliyorum yeter bana.
Yürüyüm beeee aferin banaaaa
Cumartesi sabah uyandığımda telefonumun şarjı sizlere ömür, ardından kavurduğum tereyağlı irmik helvası pek lezizdi. Allah kabul etsindi. Şarj aletim yoktu e ben ne yapacaktım? Zorunlu bir dijital detoks yaşadım yaklaşık 12 saat sürdü.
Arama sorma kısmı çok beni endişlendirmedi açıkçası. en çok araşmak istediğim kişi yanımda, haber vermek istediğim kişi ve kişilere haber verildi (şarjım yok bu bana ulaşabileceğin numara benim şahsi 911'im) sonra eee sonrası yok.
SimCity yok, Instagram yok Candy Crush yok Twitter Facebook yok.Tembeellll bir Cumartesi var. Dinlenmem gerek vücudum artık çöktü çökecek. Uyu uyan tadını çıkart süper, yalnız bir sorun var uyku seansları arası bağımlı olmuşum onu anladım. Parmaklarım şeker patlatmak istiyor, şehir kurmak istiyor. Beynim o renkli aldatmacalı şeylere feci kanmış bir aksiyon arıyor. Ben de elime hemen yanımda duran başka telefonu aldım, öylesine facebook'ta gezinmeye başladım. Hiç bir fark yoktu. O almam gereken dedikodu hammaddesini ben tanımadığım insanların hayatlarını gözetleyerek de aldım. Sadece başkalarının hayatlarını dikizlemekmiş meğerse derdim senelerdir ben bunu bilemedim. O tatmini başka yerden de elede ettim. O an anladım zaten uu beybiii dedim kendime fena çok fena.
Ben de oyunlar yükledim deli gibi, kendi telefonum da diil. Ortalıkta kitap da yok oyuna çiftliğe sardım. Dijital bağımlı olduğumu fark edip eroinman gibi bağımlılığımı derinleşitrdim aferin bana. Üzerinde çalışmam gerek benim bunun.
Spor yaparken devamlı fotğraf çekip oraya buraya koymamız, her konu hakkında her yere bir şeyler yazmamız, Kim nerde ne yapıyor diye hastalık derecesinde bazılarını stalklamamız, fitness hedeflerimizi, yağ oranımızı, kan basıncımızı telefondan ölçebilmemiz ben bir keresinde telefonda O2 satürasyonumu ve nabzımı ölçüp doktora söylemiştim yaaa piiiuuuw) boş kaldığımız anda boyun omurlarımız eğip bir elimizle aleti tutup diğer ile parmaklarımzla bir şeyler aramamız yapmamız.
Bağımlılık çok fena bi şey.
Bir sürü manyak türedi ya detox yapıyorum günde 3 tane smoothie içip öyle takılıyorum falan diyorlar. Önce kafa detoxu yapmamız gerek ya. Önce şu dijiyal kölelikten kurtulmamız gerek. Yoksa o smoothie tarifi için gene telefona yapışıp Arifin Manchester'a attığı golden çıkar afiyetle internette kaybolmaya devam ederiz.
Karşımdaki ben bir şey anlatırken çiftlikte tavuk besliyo, twitterda geziyor, insatgramda onun bunun alakasız resimlerini beğeniyorsa kesiyorum konuşmayı anlatmıyorum artık. Fark edene kadar. elime telefon da almıyorum, etrafı izliyorum. Ben kednimi kurtarıcam bu bataktan karar verdim ben çıkıcam burdan. Madem kendimi o kadar paralıyorum sağlıklı olayım iyi olayım fit olayım diye önce kafam fit olsun benim. Değil mi ya? Halterimi kaldırırken benim derdim dur ya bi foto çekip basiim olmasın, kafamı üstünde dururken bi yandan aynadan fotoğraf çekmeye savaşmiim. Yazmiim ben oraya 30 k koştum sabah diye ne olacak ben biliyorum yeter bana.
Yürüyüm beeee aferin banaaaa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder